بیماری پارکینسون

 

بيماري پاركينسون نوعی بیماری مربوط به دستگاه عصبي مركزي است  كه از جمله ویژگی های عمده بیماری پارکینسون می توان ، سفتي عضلاني به صورت پيشرونده تدريجي ، لرزش اندام  و ایجاد نقص یا از دست رفتن مهارت هاي حركتي و فعالیت بدنی را عنوان کرد. بروز این اختلال در زمانی رخ می دهد كه بخش های خاصي از مغز دیگر قادر به  توليد دوپامين (يكي از ناقلين عصبي در مغز) نمی باشند.

پاركينسون یکی از بيماريهاي مغز و اعصاب می باشد که معمولا در سنين بعد از ‪ 60‬سالگي رخ داده و از هر 100 نفر بالای سن 60 سالگی یک نفر به بیماری پارکینسون مبتلا می شود. البته باید اضافه نمود که بیماری پارکینسون در افراد جوانتر نیز مشاهده شده و 5 تا 10 درصد از بیماران را تشکیل می دهد.‬‬

بعد از بیماری آلزايمر، پاركينسون یکی از  شايع‌ترين بيماري های آزاردهنده و مخرب سلسله اعصاب محسوب می شود. پاركينسون نوعی بيماري مزمن و پيشرونده‌اي است كه در طی بروز این بیماری ،  سلولهاي ترشح‌ كننده دوپامين در مغز مي‌ميرند و زمانی که دوپامين از بین می رود ، نتیجتا ، حركات بدن نامنظم مي شود.

 تشخیص اولیه بیماری پاركينسون بر طبق دو علامت تا چهار علامت اصلي صورت می گیرد. از جمله این عوامل ، ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت ، سختي و خشك شدن دست و پا و بدن ، کند شدن حرکات بدن و نداشتن تعادل می باشد که مجموعا  اين چهار علامت اصلي برای بیماری پارکینسون شامل می شوند.

در مراحل اوليه بیماری پارکینسون ،  شکل لرزش و ارتعاش اندام به صورت تقریبا ملايم بوده و به طور معمول در يك طرف بدن ایجاد می شود. در این زمان احتياجي نيز به درمان ندارد اما با پيشرفت بيماري ، این لرزش ها بیشتر شده و شدت می گیرد به طوری که فرد دیگر قادر به پنهان کردن لرزش دست ها و بیماری خود نیست.  مخصوصا زمانی که نیاز شدیدی به تمرکز مشاهده می شود ، این کار دیگر عملا ممکن نیست.

این گونه لرزش معمولا علاوه بر ایجاد محدوديت برای بیمار ، بیش از آن تاثير منفي زیادی بر روان بيمار دارد. کارهایی مانند تکه تکه کردن غذا به صورت آهسته ، استحمام و لباس پوشیدن ، وقت زیادی را از بيمار مي‌گيرد و حركات بيمار مثل نشستن و برخاستن از صندلي و راه رفتن او آهسته شده و بيمار حالت قوز پيدا مي‌كند، حرف زدن و صداي او يكنواخت و نگاه او خيره و بدون احساس مي‌شود.

پيشرفت بیماری پاركنيسون معمولا به صورت آهسته و تدريجي بوده و سرعت پیشرفت بیماری پارکینسون نیز در هر فردی متفاوت است . اغلب  بيماران پارکینسون نيازمند مصرف داروهاي اعصاب و روان نيز هستند.

 

علايم شايع بیماری پارکینسون

 

لرزش ، مخصوصا  زمانی که اندام فرد در حرکت نیست .

سفتي عضلات و كند شدن حركت در تمام بدن .

راه رفتن نامتناسب به صورتی که  پاها تقریبا به زمين كشيده مي شوند و فاصله پاها از هم بيشتر از حالت طبيعي است .

قامت خميده .

از بين رفتن حالت چهره و صورت .

تغييرات در صدا؛ صدای فرد بیمار ضعيف و بم مي شود .

اختلال در بلع ، آبريزش دهان .

توانايي ذهني که  تا مراحل پيشرفته تغییری نکرده اما در مراحل پيشرفته به تدریج كاهش مي يابد .

افسردگي ، عصبي بودن .

بیماری پارکینسون بر طبق چهار علامت مخصوص در آن قابل تشخیص است .

• ارتعاش در دست و پا در حالت استراحت و عدم حرکت در  اندام (لرزش بیمار همزمان با ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت) .

• آرام  و اهسته شدن حرکت ( برادیکینسیا ) .

• سختی  در حرکت (و خشک شدن) دست و پا یا بدن .

• تعادل بد ( به صورت تعادل ضعیف ) .

در صورت بروز دو یا بیشتر از این علایم در بيمار ، مخصوصا زمانی که  در یک سمت ،  بیشتر از سمت دیگر صورت گیرد ،  تشخیص پارکینسون داده می شود. مگر اینکه علایم دیگری نیز به طور  همزمان وجود داشته باشد که در این صورت وجود بیماری دیگری  نیز احتمال می رود.  در اوایل بیماری پارکینسون ، ممکن است ، بیماری با لرزش دست و پا یا با ضعیف شدن حرکت آغاز شود . در این زمان انجام کارهای روزمره  بیشتر از حد معمول طول می کشد و یا اینکه سختی و خشک شدن حرکت دست و ضعف  در تعادل  ایجاد می شود. اولین نشانی های پارکینسون مجموعه ای متفاوت از ارتعاش، برادیکنسیا، سفت شدن عضلات و تعادل ضعیف هستند. معمولا ً علایم پارکینسون ابتدا در یک سمت بدن پدیدار می شوند و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا می کنند.

تغییرات دیگر ،  مربوط به این بیماری شامل تغییرات در حالت صورت و چهره است. مانند : ثابت شدن حالت صورت به صورتی که تغییرات ظاهری در آن کاهش می یابد و همچنین حالت خیره شدن چشم ( به دلیل کاهش پلک زدن) . علاوه بر این نشانه ها ، از دیگر نشانه های بیماری پارکینسون در روند عادی ، خشک شدن شانه یا لنگیدن پا در سمتی که درگیر بیماری است ، مشاهده می شود.  معمولا افراد مسن ممکن است ایجاد این نشانه ها را علائمی از بالا رفتن سن عنوان کرده و ارتعاش را نوعی لرزش در سن میانسالی بدانند. مثلا بروز برادیکنسیا را به نوعی  “آرام شدن عادی” و سفت شدن عضلات را  نیز دلیل بر “آرتروز” بدانند. حالت قوز این بیماری را هم خیلی از این افراد مرتبط به سن بالا  یا پوکی استخوان  می دانند. هم بیماران مسن و هم بيماران جوان ممکن است بعد از بیش از یک سال که با این عوارض روبرو بوده اند برای تشخیص به پزشک مراجعه کنند .

از هر صد نفر بالای سن شصت سال یک نفر به بیماری پارکینسون مبتلا می شود، و معمولا ً این بیماری در حدود سن شصت سالگی آغار می شود. افراد جوانتر هم می توانند مبتلا به بیماری پارکینسون مبتلا شوند. تخمین زده می شود که افراد جوان مبتلا به پارکینسون (مبتلا شده در سن چهل یا کمتر) ۵ تا ۱۰ درصد کل این بیماران را تشکیل می دهند.

ازدست دادن حس بويايي پيش نشانگر بيماري پاركينسون است.

بروز اختلال در حس بويايي مرتبط  با ابتلا به بيماري پاركينسون شناخته شده است. اكنون يك تحقيق جديد نشان مي‌دهد از دست دادن حس بويايي اولين علايم باليني بيماري پاركينسون را از چندين سال قبل پيش بيني مي‌كند.

البته تست غربالگري حس بويايي در تشخيص زودهنگام بيماري پاركينسون قبل از ظهور علايم حركتي اين بيماري كمك رسان می باشد.

 

تست تشخیصی بیماری پارکینسون

 

در حال حاضر تست خون یا بررسی های آزمایشگاهی دیگری برای تشخیص بیماری پارکینسون در دسترس نیست. پزشکان گاهی بررسی نورولوژیک و اسکن مغز را برای اطمینان از عدم وجود بیماری های دیگر توصیه می کنند. تشخيص بیماری پارکینسون معمولاً  بر طبق معاينه فيزيكي است . بررسي هاي پزشکی در مورد دیگر اختلالات  نیز توصيه می گردد.

 

پیشرفت بیماری پارکینسون

 

پارکینسون يک بیماری مزمن و همیشه در حال پیشرفت است. بیماری پارکینسون در  نتیجه از بين رفتن یا ضعیف شدن و لطمه خوردن سلول های عصبی در مغز میانی (سوبستانتیا نیگرا ، substantia nigra) است . این سلول های عصبی ماده ای به نام دوپامین ، ترشح می کنند . دوپامین پیام های عصبی را از سوبستانتیا نیگرا (مغز میانی) به بخش دیگری از مغر به نام کارپوس استراتوم (corpus stratum)، می برد . این پیام ها به حرکت بدن تعادل می بخشند . وقتی سلول های ترشح کننده دوپامین در سوبستانتیا نیگرا (substantia nigra) می میرند ، مراکز دیگر کنترل کننده حرکات بدن نامنظم کار می کنند.

این اختلال ها در مراکز کنترل بدن در مغز باعث به وجود آمدن علایم پارکینسون می شوند. اگر ۸۰% سلول های ترشح کننده دوپامین از بین بروند، علامتهای پارکینسون پدیدار می شوند. علایم پارکینسون در مراحل اوليه بيماری ملایم و بیشتر اوقات در یک سمت بدن دیده می شوند و گاه حتی احتیاج به درمان پزشکی ندارند. ارتعاش در حالت استراحت یک علامت ویژه بیماری پارکینسون است، که یکی از معمول ترین علایم های پارکینسون به حساب می آید . ولی بعضی از مبتلایان پارکینسون هیچ وقت با این مشکل برخورد نمی کنند . بیماران پارکینسون ممکن است دست لرزان خود را در جیب یا پشت پنهان کنند یا چیزی را برای کنترل ارتعاش در دست نگه دارند. لرزش می تواند بیشتر از هر محدودیت جسمی دیگر ، اثر منفی در روحیه داشته باشد.

با مرور زمان علایم اوليه بدتر و وخیم تر می شوند. یک لرزش خفیف  تبدیل به یک ارتعاش و لرزش آزاردهنده و مزاحم و می شود . ممکن است تکه کردن غذا و استفاده از دست مرتعش به مرور زمان سخت تر شود. برادیکینسیا (آرام شدن حرکت) به مشکلی کاملا محسوس بدل می شود که محدود کننده ترین علامت و اثر پارکینسون است. آرام شدن حرکت می تواند مانع انجام عادات روزانه شود: لباس پوشیدن، ریش زدن و یا حمام کردن ممکن است وقت بسیار زیادی از روز را بگیرند . تحرک ضعیف می شود و مشکلاتی بوجود می آورد مانند نشستن و برخاستن از صندلی یا اتومبیل، و یا غلتيدن در رختخواب. راه رفتن آهسته تر می شود و بیمار حالت قوز پیدا می کند ( سر و شانه به طرف جلو تمایل پیدا می کند). صدای بیمار یک نواخت می شود. کمبود تعادل می تواند باعث افتادن بیمار شود. دست خط ریزتر (میکروگرافیا – micrographia) و ناخوانا می شود و . حرکات غيرارادی مانند حرکت دست در حال پیاده روی کم می شود.

علایم پارکينسون معمولا به  ًدست یا پای یک طرف بدن اختصاص دارد ولی با مرور زمان به دست یا پای سالم همان طرف هم سرايت می کند. این علایم پیشرفت می کند تا سمت دیگر بدن را هم تحت تأثیر قرار دهد. معمولا ً این پیشرفت تدریجی است اما سرعت این پیشرفت از بیمار تا بیمار دیگر  تفاوت دارد. مهم است که بیماران پارکینسون در حال پیشرفت علایم با پزشک خود صحبت و مشورت کنند تا پزشک بتواند درمان را برای بیمارش فراهم کند زیرا بدن هر بیمار به طور مختلف و متفاوت به داروهای گوناگون واکنش نشان می دهد. هدف از درمان برای بیماران از بین بردن علایم نیست بلکه تحت کنترل درآوردن عوارض است. اين امر می تواند به بیمار کمک کند تا مستقل عمل کند و یک کنترل مناسب برای این بیماری مزمن بوجود آورد. این بیماری از بین نخواهد رفت ولی کنترل عوارض آن می تواند تا حد زیادی جلوی ناتوان کردن و از کار افتادگی را بگیرد.

بیماران پارکینسون اغلب از اين موضوع که بيماری آنها همواره در حال پيشرفت است، آگاه هستند و اين موضوع می تواند باعث نگرانی شديد آنها شود. مبتلایان پارکینسون ممکن است بخواهند خود و مشکلات خود را بیش از حد نیاز تحت کنترل درآورند و خود را با ديگر افراد مبتلا مقایسه کنند. نگرانی در مورد پیشرفت بیماری و امکان ادامه کار هم غيرعادی نيست.

پیشگویی و تخمین زدن پیشرفت این بیماری در یک بیمار مشخص غیر ممکن است. سرعت پیشرفت و محدودیت های جسمی و روحی در بیماران مختلف متفاوت است. نوعی راهنمایی برای تشخیص پیشرفت این بیماری در بیماران مختلف بر اساس پیشروی بیماری از زمان تشخیص وجود دارد ولی این تنها در حد یک پیشنهاد است.

وقتی محدودیتهای جسمی پارکینسون به حدی برسد که کارهای روزمره سخت شوند، درمان علایم پارکینسون آغاز می شود.

 

علت بیماری پارکینسون

 

علت اختلال پارکینسون در اغلب موارد ناشناخته است . بعضي موارد آن ناشي از داروهايي نظير فنوتيازين ها ، آسيب مغزي ، تومورها ، آنسفاليت پس از آنفلوانزا ، عفونت با ويروس هاي داراي رشد آهسته ، يا مسموميت با مونواكسيدكربن (احتمالاً) مي باشد.

محققین به پروتئيني دست يافته‌اند كه ممكن است بهترين هدف براي مبارزه با بيماري پاركينسون باشد.

بر همين اساس اكنون محققين متوجه شده‌اند كه پروتئين LRRK2 بخشي از يك گروه از پروتئين‌هاست كه به نام كيناز شناخته مي‌شوند و مانند بقيه اعضاي اين خانواده به كنترل فعاليت‌هاي ساير پروتئين‌ها از طريق انتقال گروه‌هاي كوچكي به نام فسفات‌ها به داخل آنها كمك مي‌كنند. اين تحقيق همچنين نشان مي‌دهد كه دو نوع جهش مربوط به پاركينسون در اين ژن باعث افزايش فعاليت انتقال فسفات به داخل پروتئين‌هاي فوق مي‌شود.

بيماري پاركينسون و حمله خواب ‪ Narcolepsy ،‬با يكديگر وجه مشترك دارند.‬‬

تحقیقات نشان مي‌دهد كه افراد مبتلا به پاركينسون بايد تحت يك دوره درمان باليني متفاوتي قرار گيرند كه احتمالا علائم خواب آنها را بهبود مي‌بخشد.

 

عوامل افزايش دهنده خطر بیماری پارکینسون

 

گرچه عوامل افزایش خطر ناشناخته است اما عوامل زیر در بروز بیماری پارکینسون بی تاثیر نمی باشد.

حشره كش ها خطر ابتلابه بيماري پاركينسون را افزايش مي دهند

مصرف چربي‌هاي اشباع نشده ، خطر ابتلا به بيماري پاركينسون را كاهش مي‌دهد .

مطالعات اخير نشان داده‌اند كه رژيم‌هاي غذايي حاوي مقادير بالاي چربي‌هاي اشباع نشده ، خطر ابتلا به بيماري پاركينسون را كاهش مي‌دهد.

رژيم غذايي شامل انواع سبزي، ميوه و حبوبات خطر ابتلا به بيماري پاركسيون را كاهش مي‌دهد.

يافته‌هاي جديد محققان نشان مي‌دهد افرادي كه از رژيم‌هاي غذايي حاوي مقادير بالاي چربي‌هاي اشباع نشده استفاده مي‌كنند ، 30 درصد كمتر از كساني كه از اين رژيم‌هاي غذايي استفاده نمي‌كنند به بيماري پاركينسون دچار مي‌شوند.

اين چربيهاي اشباع نشده در رژيم‌هاي غذايي كه شامل انواع سبزي، حبوبات، ميوه و روغن‌هاي گياهي است يافت مي‌شوند.

بيماري پاركينسون يك اختلال عصبي تدريجي است كه به وسيله كاهش سلول‌هاي مغزي توليد كننده دوپامين‌هاي شيميايي به وجود مي‌آيد. نبود اين سلول‌ها منجر به از دست دادن كنترل ماهيچه‌هاي صاف و لرزش‌هاي غيرقابل كنترل مي‌شود .

کمبود اسید فولیک عاملی برای بروز آلزایمر و پارکینسون .

 

احتمال ابتلا به پاركينسون در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بيشتر است .

محققان دريافتند احتمال تشخيص پاركينسون در سال‌هاي بعدي عمر بيماران مبتلا به ديابت نوع دو ، بيشتر از افراد عادي است.‬‬

اين خطر براي مردان و زنان مساوي است و مستقل از ساير عوامل خطرزا مي‌باشد.

محققان نوشته اند ، ديابت تا حدودي به دليل ايجاد اضافه وزن خطر ابتلا به پاركينسون را افزايش مي‌دهد.

داشتن اضافه وزن و انجام ندادن كافي حركات ورزشي با ابتلا به ديابت نوع دو كه شيوع آن در سراسر جهان رو به افزايش است، ارتباط دارد. ديابت مي‌تواند به نابينايي، از دست دادن دست و پا، بيماري قلبي و مرگ زودهنگام منجر شود.

پاركينسون يك اختلال حركتي است كه بر اثر نابودي برخي سلول‌هاي مغزي بروز مي‌كند.

افراد مبتلا به پاركينسون ابتلا به لرزش مبتلا مي‌شوند اما اين بيماري غير قابل علاج مي‌تواند به فلج و نهايتا مرگ منجر شود.

عوامل اصلي خطرساز براي ابتلا به پاركينسون هنوز شناخته نشده است اما برخي مطالعات نشان مي‌دهند كه احتمالا برخي موارد ابتلا به پاركينسون بر اثر قرار گرفتن در معرض مواد شيميايي مانند آفت كش‌ها بوده است.

تنها در آمريكا حدود يك ميليون نفر دچار پاركينسون هستند.

 

پيشگيري از بیماری پارکینسون

 

این بیماری پيشگيري خاصي ندارد.

عواقب مورد انتظار

اين بيماري در حال حاضر غيرقابل علاج محسوب مي گردد. ولي ، علايم آن با درمان قابل تسكين يا كنترل است . اين بيماري طول عمر را چندان كاهش نمي دهد.

تحقيقات علمي علل و درمان اين بيماري ادامه دارد و اين اميد وجود دارد كه درمان هاي مؤثر و نهايتاً علاج بخش براي آن ارايه گردند.

تحقيقاتي كه به بررسي پيوند بافت جنيني براي درمان اختلال  پارکینسون پرداخته اند ، نويد بخش درمان مؤثري در آينده بوده اند. با اين درمان به نظر مي رسد سلول هاي جديد توليد كننده دوپامين در مغز با پيوند بافتي جنيني تشكيل گردند .

عوارض احتمالي .

زوال عقل .

پنوموني (ذات الريه) .

يبوست شديد .

احتباس ادرار ناشي از داروهاي تجويز شده براي درمان اين اختلال .

افتادن و بروز شكستگي استخواني .

ناتواني .

 

درمان‬ بیماری پارکینسون

 

تا کنون درمان قطعی برای پارکینسون وجود ندارد اما تنوعی از داروها به منظور تخفیف علائم مورد استفاده قرار می گیرند.

این بیماری در حال حاضر غیرقابل علاج محسوب می شود. ولی علایم آن با درمان ، قابل تسکین یا کنترل است . این بیماری طول عمر را چندان کاهش نمی دهد. تحقیقات علمی یافتن علل و درمان این بیماری ادامه دارد و امید می رود که درمان های موثر و در نهایت علاج بخش برای آن ارایه شوند .

تحقیقاتی که به بررسی پیوند بافت جنینی برای درمان این اختلال پرداخته اند نوید بخش درمان موثری در آینده بوده اند. با این درمان به نظر می رسد سلول های جدید تولید کننده دوپامین در مغز با پیوند بافتی جنینی تشکیل شوند.

 

اصول کلی مراقبت از این بیماران عبارت است از:

 

۱) درمان فیزیکی .

امیدواری و اطمینان دادن به بیماران و درمان بیماری های همراه ، نظیر افسردگی ، روان درمانی یا مشاوره برای کمک به کاهش افسردگی .

۲) کار درمانی .

۳) گفتار درمانی .

 

اگر در اطرافیانتان بیمار پارکینسون دارید یا خودتان به این بیماری مبتلا هستید توصیه می کنیم:

ـ از حمام گرم و ماساژ مکرر برای پیشگیری از سفتی عضلانی استفاده کنید.

ـ اصلاح را با ریش تراش برقی انجام دهید.

ـ استفاده از کفش های بدون بند، نظیر کفش های راحتی ، کفش های زیپ دار یا کفش های چسبی نیز توصیه می شود.

ـ محیط منزل را طوری طراحی کنید که از افتادن و آسیب دیدگی جلوگیری شود.

ـ محدودیت های تدریجی بیماری ممکن است باعث عاجز شدن بیمار شود. برای یافتن راه هایی به منظور حفظ عملکرد و کارایی ، از مشاوره تخصصی و اعضای خانواده کمک بگیرید.

 

حال به بررسی این موارد می پردازیم :

– اصول كلي مراقبت  بيماران پارکینسون عبارتند از درمان فيزيكي ، اميدواركردن و اطمينان دادن به بيماران ، و درمان بيماري هاي همراه ( نظير افسردگي ) .

– روان درماني يا مشاوره جهت كمك به كاهش افسردگي بیماران پارکینسون .

– كار درماني و گفتار درماني ممكن است توصيه گردد .

– استفاده مكرر از حمام گرم و ماساژ دادن جهت پيشگيري از ايجاد سفتي عضلاني استفاده از ريش تراش برقي جهت اصلاح .

– استفاده از كفش هاي بدون بند، نظير كفش هاي راحتي ، كفش هاي زيپ دار يا كفش هاي چسبي .

– محيط منزل را طوري طراحي كنيد كه از افتادن و آسيب ديدگي جلوگيري شود .

– محدوديت هاي تدريجي بيماري ممكن است باعث  ناتوانی بيمار شود.  براي يافتن راه هايي جهت حفظ عملكرد و كارآيي خود از مشاوره تخصصي و اعضاي خانواده كمك بگيرد.

 

داروها ی کاهش  لرزش و سفتي عضلاني

 

داروهاي آنتي كولينرژيك ؛ آنتي هيستامين ها؛ داروهاي ضدلرزش ، نظير آمانتادين ؛ يا داروهاي ضدپاركينسون از قبيل بروموكريپتين ، لوودوپا و كاربي دوپا. سلژيلين براي به حداكثر رسيدن اثربخشي لوودوپا و كاربي دوپا تجويز مي شود. همه اين داروها لرزش و سفتي عضلاني را كاهش مي دهند ولي اغلب عوارض جانبي قابل توجهي نيز دارند.

 

فعاليت بدنی  در بیماران پارکینسون چگونه باشد ؟

 

در حد امكان به فعاليت هاي خود ادامه دهيد و به دفعات استراحت كنيد. اختلاف زيادي بين توانايي جسمي بيماران دچار اين بيماري وجود دارد. محدوديت فعاليت تنها در بيماران دچار سفتي عضلاني وجود دارد.

درمان فيزيكي كمك كننده است . محققان در تازه ترین مطالعات به تاثیر ویتامین B6 در کاهش این بیماری پی برده اند و می گویند افزایش دریافت غذایی ویتامین B6 در کاهش پارکینسون موثر است.

به گزارش رویترز محققان هلندی دریافته اند احتمال ابتلا به پارکینسون در کسانی که بیشترین مصرف ویتامین B6 را دارند 50 درصد کمتر از وقوع آن در افرادی با کمترین دریافت این ویتامین است.

ویتامین B6 برای متابولیسم پروتئین و عملکرد درست سیستم ایمنی و عصبی ضروری است.

بر اساس تحقیقات انجام شده سطوح بالای اسید آمینه هوموسیستئین می تواند به سلول های مغز صدمه وارد کند.

برای تعیین اثر اسید فولیک ، ویتامین B6 و B12 در کاهش این ترکیب در خون و نیز کاهش وقوع پارکینسون ، محققان با بررسی گروهی از افراد 55 ساله و مسن تر در مدت 10 سال دریافتند ارتباطی بین مصرف B12 یا اسید فولیک و ابتلا به این بیماری وجود ندارد اما دریافت B6 بیشتر باعث کاهش خطر پارکینسون می شود.

بر اساس این یافته ها این ویتامین نه فقط با تاثیر بر سطوح هوموسیستئین بلکه با حفاظت سلول های مغز از صدمه ایجاد شده توسط محصولات جانبی متابولیسم یعنی رادیکال های آزاد ، باعث تقلیل احتمال ابتلا به پارکینسون می شود.

لازم به ذکر است که این مطالعه تاثیر حفاظت بخش ویتامین های B12 اسید فولیک را رد نمی کند و برای دست یابی به نتایج روشن تر مطالعات بیشتری مورد نیاز است

 

رژيم غذايي برای مقابله با بیماری پارکینسون

 

رژيم خاصي نياز نيست ، در موارد وجود اختلال بلع ممكن است مصرف غذاهاي نرم لازم باشد. براي پيشگيري از يبوست به رژيم غذايي خود فيبر غذايي يا مواد حجم افزا(نظير ميوه و سبزيجات) اضافه كنيد.

در اين شرايط به پزشك خود مراجعه نماييد .

اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده تان داراي علايم بيماري پاركينسون بوده يا علايم شما در طي درمان تشديد شده است .

اگر دچار علايم جديد و غيرقابل توجيه به خصوص اختلال در ادرار كردن ، گيجي يا تاري ديد. داروهاي تجويزي ممكن است با عوارض جانبي همراه باشند.

سلول‌هاي بنيادي بطرز قابل توجهي موجب بهبود علائم بيماري پاركينسون در موش‌ها می شود و ممکن است برای انسان کارایی داشته باشد.

اين موضوع تاييد مي‌كند كه جانشين‌هاي سلول‌هاي بنيادي جنيني كه اصطلاحا سلول‌هاي بنيادي دوباره برنامه ريزي شده خوانده مي‌شوند مي‌توانند جايگزين نرون‌هاي از دست رفته يا آسيب ديده شوند.

بنابراین می توان نتیجه گرفت که سلول‌هاي دوباره برنامه ريزي شده مي‌توانند به سيستم عصبي ملحق شوند يا بطور موثري اين بيماري پيشرونده عصبي را درمان كنند.

درمان با سلول‌هاي بنيادي بعنوان يك مداخله نويد بخش براي بيماري‌هاي انحطاط عصبي مانند پاركينسون يا آلزايمر تلقي مي‌شود زيرا اين سلول‌ها كه اصطلاحا سلول‌هاي اصلي خوانده مي‌شوند توانايي تبديل به صدها نوع سلول مختلف در بدن را دارند و جايگزين سلول‌هايي مي‌شوند كه از بين رفته و يا بر اثر بيماري آسيب ديده است.

محقان اعلام کرده اند که كه روش‌هايي به منظور  برنامه ريزي مجدد سلول‌هاي پوست انسان ابداع شده است   كه باعث می شود همان خواص به سلول های بنیادی داده شود.

 بر اساس یافته های محققین که در مورد حیوانات بررسی شده بود  عملکرد پیش فرض سلول های بنیادی به همان صورتی بود که انتظار می رفت .

 امکان کاهش علائم بیماری پارکینسون با مصرف ويتامين E. نیز بسیار زیاد ست.

 محققان در بررسی اثر ويتامين E بر روی  سفتي و خشکی عضلا‌ت در نمونه حيواني بيماري پاركينسون به این نتیجه رسیدند که  اين ويتامين ممكن است , به دلیل اثر آنتي اكسيداني خود , مانع از تخريب دوپامين در جسم سياه مغز شده و به همین ترتیب سبب  كاهش علا‌ئم بيماري پاركينسون  و همچنین كاهش خشکی و سفتي عضلا‌ني شود . پاركينسون یک اختلال و بيماري پيشرونده مغزي به شمار می رود  كه همراه با بالا رفتن سن , احتمال ابتلا به پارکینسون افزايش مي يابد و همراه  با علا‌ئمي مانند آهستگی و كندي حركات بدن , لرزش اندامها , سفتي و خشکی بدن و همچنین  اختلا‌ل در ایجاد تعادل  به وجود می آید .

اولين برچسب پوستي در کاهش علائم بیماری پارکینسون ،  نوپرو است  که حاوی داروي “روتيگوتاين”  بوده و سبب کاهش  علائم بيماري پاركينسون می شود.

روتيگوتاين، كه از جمله داروهاي آگونيست دوپامين است ، با استفاده از يك برچسب سيليكوني كه معمولا در هر ‪ ۲۴‬ساعت عوض می شود ، به صورت دائم جذب پوست می شود.  ‬

آگونيست دوپامين از طریق  فعال كردن گيرنده‌هاي دوپامين در بدن عمل نموده و اثر بخشی دوپامين انتقال‌ دهنده عصبي را در خود دارد.

متاسفانه امروزه گسترش بیماری پارکینسون در حال افزایش است و وجود مشاغل مختلف و همچنین  کار کردن  با مواد شیمیایی و صنعتی، فشار و استرس و تغییر در شیوه  زندگی، همگی از جمله عوامل مهمی  در افزایش گسترش این بیماری هستند.

هر چند که دلیل بروز بیماری پارکینسون تقریبا  ناشناخته است ، ولی با این حال ،  دانشمندان  برخی از عوامل را با بیماری پارکینسون مرتبط دانسته و شناسایی کرده‌اند.

 

عوامل خانوادگی بیماری پارکینسون

 

حدودا می توان گفت 15 تا 25 درصد افرادی که به بیماری پارکینسون  مبتلا هستند ،  حداقل یکی ازخویشاوند آن ها  مبتلا به پارکینسون، هستند. براین اساس ، محققان به این نتیجه رسیده اند که  در افرادی که  خویشاوند درجه اول آن ها مبتلا به پارکینسون هستند ،  مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر ، به همین ترتیب احتمال ابتلا به پارکینسون تقریبا دو تا سه برابر افراد عادی است. این نکته نشان می دهد که در صورت ابتلای یکی از خویشاوندان شما به بیماری پارکینسون ، احتمال بروز این بیماری در شما نیز تقریبا افزایش می بابد.

البته بیماری پارکینسون در اکثر مبتلایان به صورت مستقیم با موضوع وراثت مرتبط نمی باشد. اما محققان برخی از ژن‌های مرتبط با  این بیماری را در بعضی از خانواده‌ها شناسایی کرده‌اند. بعضی از این ژن‌ها در پروتئین‌هایی که نقش موثری در کارکرد سلول‌های دوپامینی دارند ، باعث بروز تغییراتی می شوند . به همین منظور از نقطه نظر وراثتی و ارتباط آن با بیماری پارکینسون تحقیقات زیادی انجام می شود.

 

آسیب های محیطی در ابتلا به بیماری پارکینسون

 

برخی از دانشمندان عقیده دارند که ممکن است بیماری پارکینسون  با تماس مستقیم سموم و سم یا آسیب‌های محیطی در اترباط باشد.  با توجه به تحقیقات، برخی از عوامل‌ مرتبط با پارکینسون همانند زندگی در مناطق حاشیه‌ای شهر، استفاده از آب چاه و یا مصرف کردن  ترکیبات آفت‌کش ، مشخص شده اند.  تزریق ماده مخدری به نام متیل فنیل تتراهیدروپیریدین نیز عامل موثری در بروز  بیماری پارکینسون  بوده و به ان شدت می دهد. اما  می توان گفت که در واقع ، مدرک  مستند و محکمی محکمی در مورد تاثیر یک عامل محیطی به تنهایی در دست نیست .

 

دارو درمانی

 

محققان به طور پیوسته در تلاشند تا بتوانند به ارزیابی  اثر بخشی چند ماده گوناگون  در جهت کاهش سرعت پیشرفت این بیماری و درمان علائم آن بپردازند.  توصیه می شود که بیماران پارکینسون قبل از مصرف هرگونه دارویی، به منظور جلوگیری از ایجاد تداخلات دارویی خطرناک با پزشک خود در تماس بوده و مشورت کنند..  به دلیل وجود شواهدی مبنی بر آسیب‌های اکسیداتیو به سلول‌های عصبی در بیماری پارکینسون ، مصرف آنتی ‌اکسیدان‌ها نیز مورد بررسی قرار گرفته.

 

نقش مکمل‌ها در درمان بیماری پارکینسون

 

کوآنزیم Q10 نوعی آنتی‌اکسیدان قوی  موجود در میتوکندری سلول می باشد. میتوکندری‌ها دارای ساختاری هستند که باعث تولید  انرژی در سلول می شوند و بعضی از دانشمندان بر این باورند که اختلالات  در کارکرد و فعالیت میتوکندری‌ها دربروز  پارکینسون تاثیر گذار است .  بر اساس تحقیقات انجام شده ، روشن شد که که میزان‌ زیادی از کوآنزیم Q10 م سبب کاهش سرعت پیشرفت بیماری پارکینسون  در برخی از مبتلایان شده است اما هنوز  تحقیقات زیادی در مورد  این آنزیم به  صورت جامع  صورت نگرفته است تا به طور قطع  بتوان مصرف این ماده را به مبتلایان این بیماری تجویز و  توصیه کرد.

ویتامین E نیز نقش موثری در مقابله با آسیب‌ها و اختلالات  مغزی ناشی از رادیکال‌های آزاد،  بر عهده دارد و به نظر می ‌رسد که سبب کاهش احتمال ابتلا به پارکینسون می شود.  اگرچه مدرک قطعی در این زمینه وجود ندارد اما به دلیل  کم بودن عوارض جانبی ویتامین E ، بسیاری از مبتلایان به پارکینسون این دارو را مصرف می کنند. تحقیقات درباره مصرف انبه هندی و زغال‌اخته  و نقش موثر  آنها در کاهش مرگ سلول‌های عصبی در حال بررسی است .

کراتین یکی دیگر از ترکیبات مورد نظر  دانشمندان  محسوب می شود به این دلیل که این ترکیب سبب افزایش میزان فسفوکراتین می شود . این ماده  به صورت  منبع انرژی عضلات و مغز  می باشد. بررسی های انجام شده در مورد  اثر این ماده بر روی آسیب‌ها و تخریب سلول‌های عصبی،  هنوز هم ادامه دارد. همچنین ماده‌ای به نام گلوتاتیون و اثرات  آن  بر شکل متابولیسم سلولی و قدرت  و عملرکد آنتی اکسیدانی آن  مورد بررسی می باشد. هر دوی این ترکیبات ، تحت بررسی بوده اما تجویز آن به طور قطعی برای درمان بماری پارکینسون صورت نگرفته است .در هر صورت با وجود داروهای متعدد و بسیاری در مورد درمان بیماری پارکینسون ، توصیه می شود که بیماران به دلیل تداخلات دارویی ، حتما با پزشک خود مشورت کنند. .

 

 باید خاطر نشان کرد که تنها ‪ ۱۰‬درصد از مبتلايان به ابيماري پارکینسون ، به دلیل  عوامل وراثتي درگیر این بیماری می شوند. و دلایل دیگر ابتلا به این بیماری هنوز هم نامشخص است .‬

درمانهاي ، فيزيولوژيكي روانی ،  و كلام درماني از  روش های درمان مبتلايان به اين بيماري  می باشد که به منظور مقابله با از دست رفتن تعادل حركت ،  هماهنگی توازن و سفت و سخت شدن ماهيچه‌ها و اختلال در هنگام  صحبت كردن و ارتباط برقرار كردن انجام می شود.

متخصصان عقیده دارند که ، عوارض رواني اين بيماري در هر فردی نسبت به فرد دیگری بسیار  بسيار متفاوت است و  عوارض آن از سر باز زدن به ابتلا به آن تا  تحریک اعصاب و نتیجتا منتهي مي‌شود، متغيير می باشد.

در بیماری  پارکینسون نوعی پروتئين بد، و همچنین  نوعي پروتئين ديگر به‌نام”اس.ايي.پي.تي ‪”‬ در داخل  سلول عصبي متمرکز می شوند.  ‬

همان طوری که ذکر شد ، در بيماري پاركينسون به دلیل كاهش ماده”دوپامين” در مغز و در پی آن ، ایجاد اختلال و آسیب در شبكه ارتباطاتي اعصاب بوجود بروز لرزش‌هاي بدني و حرکات مرتعش  و نافرماني اعصاب مشاهده می شود.

بر طبق یافته های محققان ، این نکته به دست  آمده است که در سلول عصبي مغز بيماران پاركينسون، پروتئيني بد متمرکز و انباشته مي‌شود که سبب از بين بردن و تخریب سلول عصبي و همچنین  كاهش ميزان ترشح ماده دوپامين در مغز می شود.

بهمحققان اینطور بیان کرده اند که دلیل جمع شدن پروتئين “اس.ايي.پي.تي.‪ “۴‬در مغز، به سبب  جلوگيري از فعاليت پروتيين بد می باشد. ‬

طبق همین نظر ، عنوان شده است که يكي از عملکرد های مثبت پروتيين “اس.ايي.پي.تي.‪ ، “ در جهت تثبیت و پايدار  نمودن عملکرد سيستم ترشح دوپامين در مغز می باشد. محققان اعلام کرده اند که از طریق این دستاورد و همچنین دستاورد های جدید می توان در مورد درمان بیماری پارکینسون امیدوار بود ‬.

مقالات

آمونیاک بالا

اختلالات متابولیک

اوتیسم

بیماری هایپر گلایسینی غیر کتوتیک

سمیت ناشی از داروی والیورات ( والپروئیک اسید )

سندرم گیلن باره

جراحی صرع

اختلال بیش فعالی کم توجهی

صرع مقاوم به درمان

فلج مغزی

گزارشی در مورد بیمار مغز و اعصاب

همه چیز درباره ریتالین

اضطراب در كودكان براى ورود به مدرسه