بیماری صرع

 

بیماری صرع نوعی  بیماری است که همراه با با تشنجات مکرر بوده و معمولا درطی  یک دوره زمانی خاص بروز کرده و ایجاد می شود.  تشنج به صورت  یک حمله ناگهانی در نوع عملکرد و فعالیت الکتریکی مغز گفته می شود  که در طی آن مواردی همچون  کاهش هوشیاری، منقبض شدن عضلات ، و حرکات مکرر پدید آمده  و در برخی موارد نیز اختلالاتی به وجود می آید. در حدود  25%  از موارد  مربوط به بیماری صرع معمولا  در سنین قبل از 5 سالگی ایجاد شده و 50% از آن نیز  معمولا  در سن پیش از 25 سالگی  به وجود می آید.. بیماری صرع در  خانواده های خاصی دارای گستردگی بیشتری است .

 صرع به طور کلی نوعی  آسیب و اختلال در سیستم عصبی مرکزی (اختلال نورولوژیکی) محسوب می شود که در اثر بروز آن ،  فعالیت سلول های عصبی در مغز دچار اختلال شده و سبب تشنج  در فرد می شود . در طی این حمله ،  علائم و نشانه ها ، رفتار فرد و همچنین احساسات غیرطبیعی به وجود می آید . همانند از  دست رفتن هوشیاری که معمولا در صرع رخ می دهد.

 

می توان گفت که علائم و نشانه های  صرع در افراد ، متفاوت و مختلف می باشد.  برخی از  افرادی که به بیماری صرع ساده  مبتلا هستند ،  در زمان تشنج ، کمی خیره مانده و پس از آن  حمله رفع می شود.در صورتی که در برخی دیگر از افراد حملات صرع همراه با حرکات پر تنش در دست ها و پاها می باشد.

باید در نظر داشت که هر نوع بروز  تشنجی به معنای آن نیست که فرد به بیماری صرع مبتلا شده است ، برای تشخیص بیماری صرع ، معمولا و حداقل دو حمله صرع غیر تحریک شده لازم است تا این بیماری تشخیص داده شود.

 

حتی تشنج های خفیف ، کوتاه و ملایم نیز باید درمان شوند ، زیرا ممکن است در حین رانندگی و یا شنا خطرساز باشد. درمان بیماری صرع غالبا به صورت درمان  دارویی و گاهی نیز جراحی می باشد. درمان این بیماری سبب کاهش تکرار در تشنج و حملات و یا حتی از بین بردن آن ها می شود.  حتی باید گفت که بیماری صرع در بین کودکان گاهی با افزایش سن کاملا از بین می رود.

 

نشانه ها

 

به دلیل آن که بیماری صرع و بروز آن به سبب فعالیت های غیر طبیعی سلول های مغزی  رخ می دهد ، پس باید گفت که بروز تشنج  حتی می تواند سبب تاثیر گذاری بر کلیه  عملکرد ها وفرآیندهای هماهنگی مغز شود. علائم بیماری صرع می تواند به صورت زیر باشد :

 

•گیجی به صورت  موقت

•صحبت کردن  فرد به صورت نامفهوم و تقریبا بریده بریده

•حرکات تند و پیچشی به صورت  غیر قابل کنترل در دستها و پاها

•از دست دادن هوشیاری و نا آگاهی

•علائم روحی ، روانی

 

علائم بیماری صرع  بستگی به به نوع و شدت  تشنج متفاوت می باشد.  دراکثر مواقع ، افرادی که به صرع مبتلا هستند ،  در هر زمانی که دچار حمله می شوند، نوع یکسانی از تشنج را تجربه می کنند.  به همین دلیل ، علائم  تشنج در هر دوره از حمله می تواند  مشابه باشد.

 

 معمولا پزشکان ، بروز تشنج را برطبق  چگونگی شروع عملکرد و فعالیت های غیرطبیعی مغز، به دو نوع طبقه بندی می کنند. که به صورت : کانونی و منتشر می باشد.

 

 

تشنج های کانونی یا غیر منتشر

 

در مواقعی که تشنج  به دلیل فعالیت غیر طبیعی  و فقط  در یک بخش  از مغز صورت گیرد ،  این نوع تشنج را  تشنج کانونی (نسبی) می نامند. این نوع از تشنج  نیز خود به دو گروه تقسیم می شود:

 

•تشنج کانونی ساده : این نوع از تشنج ها  معمولا سبب از دست رفتن سطح هوشیاری نمی شود و ممکن است حواس فرد مبتلا ،  دچار اختلال شده و یا اینکه بو ، یا تصویر، ، احساس، مزه یا صدای اشیاء اطراف برای او به طرز دیگری باشد. همچنین در این تشنجات ممکن است حرکاتی مانند  پرش های ناخواسته در اعضای بدن مانند  دست ها و پاها  صورت گرفته و علائم حسی غیر ارادی همانند مورمور شدن، سرگیجه و یا نورهای خیره کننده به وجود آید.

 

•تشنجات کانونی: دراین نوع از  تشنجات ، معمولا سطح  هوشیاری و آگاهی فرد از بین رفته و گاهی هم باعث از بین رفتن سطح هوشیاری  در طی دوره ای خاص می شود.  این تشنجات گاه سبب ایجاد  حرکات  غیر ارادی ، خیره کننده و بدون  هدف می شود همانند : جویدن ،  چرخش دست ها، ، بلعیدن  و یا راه رفتن  به شکل دایره وار.

 

 

صرع عمومی  و یا منتشر

 

صرع منتشر شامل تشنج هایی  می شود که که معمولا  همه نواحی مغز را درگیر خود می سازد.  .  صرع منتشر نیز به 6 نوع تقسیم می شود شامل :

 

•تشنج غایب : تشنج غایب یا همان تشنج پتی مال،  شامل تشنجی است که با حرکات جزئی ، خفیف  و خیره شدن فرد همراه می باشد.  این تشنجات گاهی باعث کاهش اندکی در سطح هوشیاری فرد می شوند.

 

•تشنجات  تونیک :تشنجات تونیک باعث  سخت و سفت  شدن عضلات بدن می شوند. این تشنجات به طور معمول در قسمت های عضلات پشت، در بازوها و پاها تاثیر گذاشته و باعث  افتادن فرد بر روی زمین می شود.

 

•تشنجات کلونیک :  تشنجات کلونیک که به صورت تشنجی همراه با حرکات ریتم دار بوده  و همچنین پرش عضلات را در پی دارد.  . تاثیر این نوع از  تشنجات به طور معمول  بر روی گردن، صورت و دست ها  می باشد.

 

•تشنجات میوکلونیک :  تشنجات میوکلونیک به طور معمول به شکل  تنش های پرشی مانند و کوتاه مدت و به صورت  ناگهانی است که در دست ها و پاها به وجود می آید.

 

•تشنجات آتونیک :  تشنجات آتونیک  نیز که تحت عنوان تشنجات سقوطی نیز نامیده می شود ، به صورتی است که گاه باعث  از دست رفتن کنترل در عضلات  فرد شده و فرد در این هنگام به طور ناگهانی  بر روی زمین می افتد.

 

•تشنجات تونیک – کلونیک :  تشنجات تونیک – کلونیک یا همان  تشنج گراندمال ، سبب از دست رفتن هوشیاری در فرد ، سختی ،  سفتی و لرزش بدن شده  و گاهی نیز همراه با عدم  کنترل مثانه و  یا گاز گرفتن زبان می باشد.

 

 

علت بیماری صرع

 

به طور کلی علت بروز بیماری صرع در اکثر موارد ، کاملا مشخص نمی باشد. حدودا در نیمی از مبتلایان به بیماری صرع،  شرایط بروز حمله  در ادامه ایجاد عوامل بسیار مختلفی ایجاد می شود. در برخی موارد بروز بیماری صرع موروثی بوده و در این گونه موارد احتمال اثر ژنتیک وجود دارد.

 

محققین بعضی از  انواع صرع را مرتبط با  با ژن های مشخصی می دانند.  هر چند به طور تخمینی اعلام شده است که در حدود 500 ژن ممکن است  در این اختلال  نقش داشته باشد. ژن ها در اکثر افراد می تواند تنها یک بخش از عوامل و علت های بروز صرع باشند. ، همچنین وجود ژن های مشخصی باعث ایجاد حساسیت بیشتر فرد نسبت به شرایط محیطی شده و همین امر سبب تحریک تشنج می شود.

 

•ترومای سر :  ترومای سر که به دلیل  صدمات و یا آسیب های تروماتیک  ایجاد می شوند ، در بروز صرع  تاثیرگذار است .

 

•بیماری های مغزی :  بیماری های مغزی همانند  سکته و یا تومورهایی  که سبب صدمه و آسیب رساندن به مغز می شود نیز گاهی ممکن است سبب ایجاد بیماری صرع شوند.. سکته نیز یکی از  علت های مهم و اصلی  بروز صرع در افراد  بزرگسال بالای 35 سال می باشد

 

•بیماری های عفونی :  بیماری های عفونی شامل بیماری هایی مانند  ،  ایدز و انسفالیت ویروسی نیز عامل مهمی در بروز بیماری  هستند.

 

•آسیب های مادر زادی : قبل از تولد ،  معمولا نوزادان نسبت  به آسیب های مغزی بسیار واکنش نشان داده و  حساس می باشند ، باید عنوان کرد که این آسیب های مغزی ممکن است ب اثر چندین عامل به وجود آید  همانند: ، تغذیه نامناسب ، عفونت مادر و یا کمبودهای اکسیژن. این گونه  آسیب های مغزی سبب ایجاد  صرع و یا حتی  فلج مغزی می شود.

 

•اختلالات تکاملی :  در بعضی موارد  اختلالات تکاملی مثل اوتیسم و نوروفیبروماتوز می تواند با بیماری صرع در ارتباط باشد.

 

عوامل خطر بیماری صرع

 

برخی از عوامل وجود دارند که ممکن است سبب افزایش خطر ابتلا به صرع شود .

 

•    سن : آغاز بروز بیمازی صرع  ، معمولا در اوایل سنین  کودکی و  تا بعد از سن 60 سالگی در بالاترین حد خود می باشد. اما در نظر داشته باشید که بروز این بیماری در هر سنی ممکن است.

 

•    تاریخچه خانوادگی : در صورت وجود بیماری صرع در خانواده  و تاریخچه خانوادگی  ، خطر ایجاد اختلالات صرع  بیشتر می باشد .

 

•    آسیب های سر :  آسیب ها ، صدمات و جراحت های سر گاهی سبب بروز  صرع می شود.  موارد ایمنی جهت محافظت از سر به صورت بستن کمربند ایمنی در ماشین و یا پوشیدن کلاه ایمنی در هنگام سواری با موتور ،  دوچرخه سواری، اسکی کردن، و یا  دیگر فعالیت های پرخطر،  می باشد و با انجام این کارها  می توان خطر ابتلا به بیماری  صرع را کاهش دهید .

 

•    سکته و دیگربیماری های عروقی :  سکته و یا دیگر بیماری های عروقی نیز  می تواند سبب ایجاد  آسیب  رسانی به  مغز شود که همین موضوع سبب تحریک بیماری صرع می شود.  از جمله کارهایی که  به منظور کاهش خطر این بیماری می توان انجام داد می توان به مواردی مانند  پرهیز از کشیدن سیگار ،  پرهیز از الکل  ، رعایت رژیم غذایی سالم،  و ورزش و فعالیت  منظم اشاره کرد .

 

• دمانس : دمانس یکی از عوامل موثر در  خطر بروز  صرع  محسوب می شود .

 

• عفونت های مغزی : عفونت ها ی مغزی شامل عفونت های مانند مننژیت که منجر به بروز التهاب در مغز و یا نخاع می شوند، از بیماری های موثر در بروز بیماری  صرع محسوب می شوند .

 

• تشنج در دوران  کودکی :  در برخی موارد ، تب بالا در زمان  کودکی با بیماری  صرع  مرتبط می باشد. کودکانی که بخاطر تب بالا دچار تشنج می شوند ،  معمولا به بیماری صرع مبتلا ، نمی شوند، هرچند در هنگامی که تشنج های طولانی ایجاد شود ، احتمال بروز دیگر  بیماری های عصبی یا تاریخچه خانوادگی صرع ،  افزایش می یابد .

 

عوارض بیماری صرع

 

حملات تشنج بیماری صرع گاه سبب بروز شرایطی می شود که ممکن است برای بیمار و دیگران خطرناک باشد. عوارضی مانند :

 

•افتادن : در صورتی که در زمان بروز  تشنج ، بیمار به زمین بیافتد ،  احتمال  می رود که بیمار از ناحیه سر دچارآسیب شده و یا  شکستگی استخوان ایجاد شود .

 

• خفگی :  در صورت ابتلای فرد به بیماری صرع ، احتمال خفگی در زمان شنا کردن و یا حمام رفتن 15 تا 19 برابر بیشتر از دیگر  افراد  می باشد ، زیرا احتمال تشنج فرد  در زیر آب بسیار  بیشتر می باشد.

 

•تصادفات :  زمانی که  تشنج باعث از دست رفتن سطح  هوشیاری و یا کنترل فرد  شود، در این زمان رانندگی بسیار خطرناک است .

 

•عوارض بارداری : بروز تشنج در مدت زمان  بارداری هم  برای مادر و هم جنین خطرساز می باشد. همچنین  مصرف بعضی از   داروهای ضد صرع نیز سبب افزایش  خطر نقص های  جنینی می شود. در صورتی که فردی به صرع مبتلا بوده و قصد باردار شدن دارد ،  بهتر است در این زمینه با پزشک در این رابطه  مشورت کند .

البته اکثر زنانی که به بیماری صرع مبتلا هستند ، می توانند باردار شده و و فرزندان  سالمی داشته باشند. توصیه می شود که در طی دوران بارداری کاملا تحت نظر پزشک بوده و در صورت نیاز داروها تغییر یابند .

اختلابلات عصبی :  افرادی که به بیماری صرع مبتلا هستند ،  به احتمال زیاد  به  مشکلات روانشناختی دچار می شوند ، از جمله این موارد می توان بروز عدم توانایی و مشکلات ناشی از رویارویی با شرایط بیماری و  همچنین  عوارض جانبی داروها را نام برد .

 

 از دیگر نشانه ها و  عوارض خطر ساز  در بیماری  صرع  میتوان موارد دیگری را نام برد که زیاد متداول و شایع  نیستند از جمله :

 

•شرایط صرعی :  این گونه شرایط در هنگامی ایجاد می شود که زمان تشنج مداوم چیزی  بیشتر از 5 دقیقه باشد  و یا  اینکه برگشت  هشیاری در هنگام فاصله بین حملات ایجاد نشده و به این ترتیب ، تشنج، حاد و عود کند. بیمارانی  با شرایط صرعی معمولا در مورد آسیب های مغزی و مرگ ، بیشتر در معرض خطر می باشند

 

•مرگ ناگهانی و بدون توجیه در صرع : افرادی که به بیماری صرع  مبتلا هستند ممکن است  در معرض خطر مرگ ناگهانی قرار بگیرند . هر چند که این احتمال  بسیار کم است و اینکه دلیل آن نیز کاملا مشخص نشده است ، اما در برخی تحقیقات مشخص شده است که این امر ممکن است به سبب مشکلات قلبی و تنفسی باشد.

 

آمادگی در مورد ویزیت پزشک

 

در هنگام بروز بیماری صرع ، معمولا  افراد به پزشک خانواده و یا یک پزشک عمومی مراجعه  می کنند. اما به هر ترتیب پس از مراجعه به پزشک عمومی  بلافاصله   به متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست) یا نورولوژیست متخصص صرع،  معرفی و ارجاع داده می شوند.

 

 به دلیل کوتاه بودن جلسات و پرسش و همچنین  پاسخ های متعدد ،  توصیه می شود که بیماران ،  پیش از آن برای حضور در جلسه آماده باشند.

 

انتظارات بیمار از پزشک

 

•توصیه می شود که بیماران صرع از  تمام جزئیات تشنجات خود یادداشت بردارند و همچنین در هر زمانی که تشنج روی می دهد ،  ، زمان و نوع آن تشنج و همچنین مدت زمان آن نوشته شود.  به علاوه ، نکات زیر را مد نظر قراردهند نکاتی مانند : خواب کم و کمبود خواب  ، داروهای فراموش شده، ، افزایش استرس، مدت زمان  دوران قاعدگی و  کلیه  مواردی که باعث تحریک تشنج می شود.

 

•بیمار در مورد محدودیت های مربوط به قبل از  شروع جلسه ، اطلاعات بگیرد  ، و در نظر گرفتن  نکاتی مانند لازم بودن محدودیت هایی مانند رژیم غذایی قبل از جلسه

 

•موارد مهم و اطلاعات کلیدی همانند  تغییرات اخیر زندگی بیمار و یا استرس های موجود توسط بیمار  در نظر گرفته  شده و یادداشت بردارند

 

_ فهرستی از داروهای مصرفی تهیه کرده و  حتی مکمل ها و ویتامین ها  نیز یادداشت شود.

 

•توصیه می شود که یکی از اعضا خانواده و یا دوستان ،  همراه بیمار باشد.   در برخی موارد به یاد سپردن تمام موارد ممکن نبوده و لزوم همراهی یکی از دوستان و یا خانواده روشن می شود.

همچنین، به دلیل اینکه احتمال دارد فرد بیمار تمام موارد تشنج را بخاطر نیاورد ، معمولا پزشک از همراه بیمار سوالاتی می پرسد.

 

•بهتر است بیمار از قبل سؤالاتی که می خواهید بپرسد را  آماده کند.

 

به دلیل کوتاه بودن زمان ملاقات با پزشک ، بهتر است بیمار از قبل فهرستی از سوالات را برای خود آماده کند سوالاتی مانند موارد زیر :

 

•علت احتمالی تشنجات

•چه تست ها و آزمایشاتی برای بیماری صرع لازم است

•آیا صرع  به صورت موقتی است و یا مزمن

•بهترین روش و  راهکار

•چه جایگزین هایی  به منظور  اجرای بهترین روش و عملکرد پیشنهاد می شود.

•چگونه می توان مطمئن بود  که در تشنجات بعدی دچار آسیب نشد.

•محدودیت های خاص

 

مواردی که بیمار از پزشک انتظار دارد

 

 به طور کلی ممکن است پزشک  ، سوالاتی از بیمار بپرسد مانند موارد زیر :

 

•اولین زمان وقوع تشنج برای اولین بار

•سوال در مورد بررسی عوامل تحریک تشنج

    سوال در مورد بررسی احساس مشابه در قبل از تشنج و بعد از آن

•سوال در مورد بررسی تشنجات  مکرر  و یا گاه گاه

•سوال در مورد علائم زمان تشنج

•عوامل موثر در بهبود تشنج بیمار

 •عوامل موثر در افزایش تشنج

 

مواردی که در زمان تشنج باید رعایت شود

 

 معمولا شرایط ، حرکات و یا  فعالیت های خاصی ممکن است باعث  تحریک تشنج شود.  اقدامات زیر در این گونه موارد موثر می باشد :

• پرهیز از مصرف الکل
• پرهیز از مصرف نیکوتین
• خواب کافی و کامل
• نداشتن اضطراب و استرس

 

زمان مراجعه به پزشک

 

چنانچه هر یک از موارد زیر برای شما اتفاق افتاد، بلافاصله  به پزشک مراجعه نمایید:

 

• ایجاد تشنجی که زمان آن بیشتر از 5 دقیقه باشد.
• چنانچه پس از توقف تشنج،  حالت هوشیاری و تنفس به حالت قبل برنگردد.
• زمانی که پس از حمله اول بلافاصله حمله دوم بروز کند.
• داشتن تب بالا هنگام تشنج
• در زمان تشنج ، احساس گرگرفتگی زیاد ایجاد شود
• باردار بودن و تشنج
• وجود دیابت و تشنج
• هنگام بروز تشنج ، آسیب دیدگی و جراحت ایجاد شود .

 

 

آزمایش های تشخیصی بیماری صرع

 

به منظو تشخیص  شرایط مربوط به تشنج و صرع ، پزشک معمولا کلیه  علائم و نیز تاریخچه بیماری های بیمار را تحت بررسی قرار می دهد.  در این راستا ، ممکن است پزشک چندین آزمایش و  تست را به منظور تشخیص بیماری صرع انجام داده و همچنین دلیل بروز  تشنجات را نیز تعیین کند.

 

• معاینات  نورولوژیکی : . در این رابطه ، احتمالا  به منظور تشخیص بیماری و بررسی و تعیین نوع صرع ،  پزشک به بررسی  کارکرد های ذهنی ،  رفتار، توانایی های حرکتی، ، و همچنین معاینه دیگر  نواحی بدن بیمار می پردازد.

•آزمایش خون : در این مورد معمولا ممکن است پزشک به منظور  بررسی موارد ژنتیکی ، علائم عفونت، و یا دیگر  بیماری های  مربوطه به تشنج ، اقدام به نمونه گیری خون کند.

 

علاوه براین همچنین پزشک ، معمولا  به منظور تعیین آسیب ها و ناهنجاری های مغزی آزمایشاتی را توصیه می کند همانند. :

 

•الکتروانسفالوگرام :  این آزمایش از معمول ترین   آزمایشات  مربوط به تشخیص صرع می باشد.  در طی  این  آزمایش ، الکترودهایی از طریق مواد چسبنده ای توسط پزشک ، به جمجمه وصل می شود.عملکرد این الکترودها شامل ثبت  فعالیت الکتریکی مغز می باشد.

 

در صورت بروز بیماری صرع در فردی ، معمولا تغییرشرایط طبیعی  امواج مغزی، حتی در هنگامی که تشنج ایجاد نمی شود ، پدید می آید. پزشک دراین گونه موارد ،  به وسیله ویدئو در هنگام  انجام EEG الکتروانسفالوگرام ، و هنگامی که بیمار در زمان استراحت و خواب است ،  مشاهداتی دارد تا  به بررسی تجربیات تشنج بیمار بپردازد. ثبت تشنجات بیمار به منظور  تعیین نوع تشنج و همچنین رد دیگر  بیماری های بیمار ممکن است کمک رسان باشد.

 

 

•انجام اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT scan) . سی تی اسکن در واقع به منظور  ایجادیک  تصویر مقطعی از مغز بیمار صورت گرفته و در این اسکن  از اشعه ایکس استفاده می شود. در طی  این روش تصویر برداری ، غالبا  ناهنجاری های مغزی بیمار همانند ، خونریزی ،  تومور، و همچنین وجود  کیست هایی که ممکن است سبب بروز  تشنج شوند ، به دست می آید.

 

•روش تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI) . در روش نیز  MRI ازطریق  امواج رادیویی و مغناطیسی قوی  به منظور مشاهده و بررسی  کلیه جزئیات مغز بررسی ها صورت می گیرد.  در این روش ، ممکن است برخی صدمات و یا ناهنجاری های مغزی که سبب بروز تشنج می شوند  ، توسط پزشک قابل دسترس شوند.

 

•MRI عملکردی به صورت (fMRI)  در این روش . MRI عملکردی  ، میزان و مقدار  تغییرات جریان خون  کاملا  اندازه می شود این تغییرات غالبا در بخش های فعال  مغز صورت می گیرد.  همچنین پزشکان می توانند قبل از عمل  جراحی، MRI عملکردی  ، به منظور بررسی و تشخیص مکان و  محل دقیق کارکرد های مهم بدن همانند حرکت کردن و صحبت کردن مورد استفاده قرار دهند .این کار سبب می شود که از آسیب های احتمالی به این محل در طی زمان جراحی ، جلوگیری شود.

 

•توموگرافی گیسل پوزیترون (PET)

در اسکن های  PET  مواد رادیواکتیو با دوز پایین ، وارد ورید بیمار  شده و  نواحی فعال مغز تعیین شده و تشخیص ناهنجاری صورت می گیرد.

 

•توموگرافیبه صورت  کامپیوتری وگسیل تک پروتون  (SPECT). این آزمایش معمولا در زمانی که آزمایشات اMRI و EEG سبب تشخیص محل و  منشأ تشنجات در مغز نمی شود ، مورد استفاده قرار می گیرد.

در تست SPECT با استفاده از میزان بسیار کمی از مواد رادیواکتیو که وارد ورید بیمار می شود ،  نقشه ای  سه بعدی همراه  با جزئیات کاملی از عملکرد و فعالیت جریان خون در مغز در هنگام بروز به دست می آید.

در این زمان همچنین  پزشکان غالبا نوعی از تست SPECT را همراه با تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (بنام  SISCOM) انجام می دهند که  بر طبق آن می توان به جزئیات بیشتری دست یافت .

 

•تست های نوروسایکولوژیک یا تست (عصبی - روانی).  بر طبق این آزمایش ، پزشک به ارزیابی حافظه بیمار ،  تفکر، و همچنین قدرت و  مهارت های صحبت کردن  بیمار می پردازد.با استفاده از این تست ، تعیین و بررسی نقاط صدمه دیده مغز فراهم می شود. .

 

درمان دارویی بیماری صرع

 

در بیماری صرع ، معمولا تجویز دارو توسط پزشکان اولین دوره  درمان محسوب می شود. در صورتی که درمان دارویی موثر واقع نشود ، احتمال دارد که جراحی و یا دیگر درمان ها توسط پزشک پیشنهاد شود.

 

داروها

 

بروز تشنج در اکثر مبتلایان به صرع معمولا از طریق مصرف  داروهای ضد تشنج یا همان  داروهای ضد صرع قابل درمان است . مصرف داروهای ضد تشنج باعث کاهش تکرار تشنج و یا شدت آن در بیماران می شود.  . در این رابطه ، در مورد زمان مناسب قطع کردن دارو ، توصیه هایی توسط پزشک ارائه می شود.

 

تقریبا در بیش از نیمی از کودکانی که به بیماری صرع مبتلا هستند ، مشاهده شده است که حتی  همراه با قطع دارو ، دیگر تجربه ای از  علائم صرع  مشاهده نشده و این کودکان به راحتی می توانند  در ادامه زندگی و مرور زمان ، بدون دارو و بدون تشنج سر کنند.  همچنین باید عنوان کرد که  بسیاری از افراد  بزرگسال نیز می توانند  پس از دو یا چند سال زندگی بدون هیچ گونه  تشنجی ، مصرف دارو را قطع کنند.

 

البته ، یافتن دارو و  مقدار و دوز مناسب  دارو ، کاری تقریبا مشکل است. در هنگام انتخاب دارو و نوع آن و همچنین شرایط بیمار ، پزشک ، مواردی همچون ، سن ، تکرار تشنجات، و دیگر عوامل مربوطه را تحت نظر قرار می دهد.دیگر داروهای مصرفی بیمار نیز در این زمان توسط پزشک بررسی می شود. زیرا این کار در جهت بررسی عدم تداخل دیگر داروها با داروهای ضد صرع  امری مهم است.

 

پزشک در ابتدا  ، دارویی با دوز پایین را برای بیمار  تجویز کرده و تا  هنگامی که تشنج بیمار کنترل می شود ، تقریبا و به تدریج ، دوز و میزان دارو بالا می رود.

 

 البته داروهای ضد تشنج  ممکن است عوارض جانبی در پی داشته باشند که از جمله عوارض خفیف این داروها موراد زیر می باشد:

 

•سرگیجه

•خستگی

•افزایش وزن بیمار

•کاهش تراکم در توده استخوان

•عدم هماهنگی در حرکات بیمار

•راش های پوستی

•مشکل در صحبت کردن بیمار

•مشکلات  مربوط به حافظه و تفکر

 

داورها ممکن است دارای عوارض جانبی شدیدتری باشند از جمله :

 

•االتهاب بخشی از اندام های بدن همانند کبد

•فکر کردن و میل به خودکشی

•راش های شدید پوستی

•بروز افسردگی

 

به منظور دسترسی به نتایج بهتر و مناسب تر برای کنترل تشنجات از طریق دارو موارد زیر توصیه می شود :

 

•مصرف دقیق دارو ، دقیقا به همان شکل تجویز شده .

•در صورت استفاده از دیگر داروها و یا درمان های گیاهی ، با پزشک مشورت شود.

•بدون مشورت با پزشک ، دارو قطع نشو د.

•درهنگام بروز احساساتی مانند میل به خودکشی ،  افسردگی، ویا تغییرات غیر طبیعی در مورد  احساسات  ویا رفتار مراجعه سریع به پزشک توصیه می شود.

مشورت با پزشک  در صورت وجود بیماری میگرن .

 

می توان گفت که معمولا نیمی از بیمارانی که بیماری صرع آن ها  تازه تشخیص داده شده  است ، تقریبا هعمراه با اولین داروی مصرفی ، دیگر دچار تشنج نمی شوند.  در صورت عدم دسترسی به نتیجه مطلوب و زمانی که دارو درمانی رضایت بخش نباشد ، ممکن است پزشک ،  جراحی و یا  دیگر درمان ها را توصیه کند.

 

جراحی

 

جراحی معمولا و  بیشتر در هنگامی مورد استفاده می گیرد که منشاء تشنجات دربخش  کوچک و معینی از مغز باشد که ارتباطی  با عملکردهای مهم و  حیاتی همانند نوع زبان بیمار ، صحبت کردن ،  ،  فعالیت ها و کارکرد های حرکتی و بدنی ، شنوایی و  بینایی  نداشته باشد. پزشک در حین جراحی، بخشی از مغز را که باعث بروز تشنج می شود را  بر می دارد.

در صورتی که منشأ تشنج در بخشی از مغز باشد که از طریق آن مواردی همچون بخش تلکم ،  حرکات بدن و دیگر عملکردهای بدن کنترل می شود، امکان دارد در مدت زمان جراحی بیمار دارای هوشیاری باشد.

 

در صورتی که مرکز تشنج در  نواحی از مغز باشد که  پزشک نتواند آن را بردارد ،  ممکن است پزشک از  نوع دیگری جراحی برای بیمار استفاده کند.

 

هر چند که احتمال دارد که بسیاری از افراد  به منظور کمک به پیشگیری از تشنج  بعد از عمل جراحی های موفق هنوز هم به دارو درمانی نیاز داشته باشند.  اما بهرحال ممکن است  که  تعداد و دوز داروها کاهش یابد.

 

البته در موارد بسیار نادر ، ممکن است جراحی صرع دارای عوارضی برای بیمار باشد . عوارضی مانند : تغییر همیشگی قدرت و توانایی در تفکر .

 

درمان های بیماری صرع

 

•تحریک عصب واگ.  پزشک در هنگام  تحریک عصب واگ،  از وسیله ای به نام تحریک کننده عصب واگ  استفاده کرده و آن را در زیر پوست قفسه سینه قرار می دهد که چیزی شبیه به پیس میکر در عمل قلب می باشد و تقریبا مشابه با آن کار می کند.  . سیم هایی از تحریک کننده به عصب واگ در قسمت  گردن  متصل است.

 

کارکرد این وسیله از طریق  باتری بوده و بخش هایی از انرژی الکتریکی را به عصب واگ و مغز ارسال می کند.  البته  روش مهار تشنج از طریق این دستگاه کاملا مشخص نیست ، اما می توان گفت میزان تشنجات می تواند 20 تا 40 درصد کاهش یابد.

 

زمانی که این نوع درمان صورت می گیرد ، دارودرمانی باید همچنان ادامه یابد.  هرچند که دوز کمتری به بعضی از بیماران تجویز می شود.  ، برخی از عوارض مربوط به درمان  از طریق تحریک عصب واگ به صورت کوتاه بودن نفس ها و یا سرفه ،  گلودرد و گرفتگی صدا می باشد.

 

•رژیم کتوژنیک : در عده ای از کودکان مبتلا به صرع ، تعداد و میزان تشنجات از طریق  رژیم سخت و پر چرب و کم کربوهیدرات دچار کاهش می شود.

 

در این رژیم که معروف به  رژیم کتوژنیک است ،  بدن بیمار از چربی به عنوان منبع انرژی ، به جای کربوهیدرات استفاده می کند.  بعد از گذشت چند سال ، بعضی از کودکان می توانند دیگر از این رژیم پیروی نکنند. .البته در مورد استفاده از این رژیم بهتر است که با پزشک مشورت شود . در این گونه موارد توجه به سوء تغذیه کودک بسیار مهم است . از جمله عوارض جانبی این رژیم می توان مواردی چون ، یبوست ، و رشد کند و آهسته و دهیدراسیون، را عنوان کرد..

 

درمان های مناسب بالقوه  در آینده

 

محققین  در تلاشند که بررسی های لازم را در مورد تحریک مغز به عنوان یک درمان بالقوه در بیماری صرع ، به انجام برسانند. جراح  در هنگام تحریک مغز، از  الکترودهایی  استفاده کرده و آن ها را در  قسمت مشخصی از مغز قرار می دهد.  این  الکترودها به یک ژنراتور متصل هستند که محل آن  در قفسه سینه یا جمجمه بوده و  پالس های الکتریکی را  به مغز ارسال کرده و سبب کاهش تشنجات می شود.

+-در نوعی دیگر  از درمان   که شامل رادیودرمانی استریوتاکتیک می شود ،   درمان بالقوه برخی انواع صرع  بررسی می شود. در این روند ، پزشک پرتوها را  به طور مستقیم به ناحیه ای از مغز که باعث تشنج می شود،  منتقل می کند.

 

تغییر شیوه زندگی

 

بیمار ، با درک شرایط می تواند دراین بیماری به خود کمک کند.

 

•عدم تغییر داروی مصرفی بدون مشورت با پزشک

 

•استراحت و خواب کافی . زیرا خواب نا کافی باعث بروز تشنج می شود.

 

•استفاده از دستبند هشدار دهنده پزشکی.

•انجام فعالیت و حرکات بدنی که حتی سبب کاهش افسردگی می شود.

 

تغییر شیوه زندگی و عدم مصرف الکل ، سیگار و دوری از اضطراب و استرس.

 

پیشگیری

 

تشنجات  غیر قابل کنترل ، گاه سبب بروز عوارضی بر فرد بیمار از جمله نا امیدی و افسردگی می شود . به منظور زندگی سالم در هنگام ابتلا به بیماری صرع موارد زیر توصیه می شود.

 

•آموزش بیمار و اطلاعات کافی در مورد بیماری صرع.

•دوری از عکس العمل های منفی

    استقلال در کار ها

•عدم نگرانی در مورد بروز تشنج

•آشنایی با گرو ه های حمایتی

 

 

در هنگام بروز تشنج موارد زیر توصیه می شود :

 

•در هنگام  تشنج فرد بیمار  را به یک سمت بچرخانید.

•در زیر سر بیمار یک شیء نرم قرار دهید.

•دکمه بالای پیراهن بیمار را باز کنید.

 •از قرار دادن شی ء و یا انگشت در دهان بیمار پرهیز کنید.

•جلوی بیماری که دچار تشنج شده است را نگیرید.

•در صورت حرکت فردی که دچار تشنج است ، به منظور جلوگیری از صدمه بیمار ، اشیاء خطرناک را از  اطرافش بردارید.

•تا هنگام حضور کادر پزشکی ، در کنار بیمار بمانید.

•به خاطر سپردن زمان  وقوع تشنج

•حفظ خونسردی در هنگام تشنج

مقالات

آمونیاک بالا

اختلالات متابولیک

اوتیسم

بیماری هایپر گلایسینی غیر کتوتیک

سمیت ناشی از داروی والیورات ( والپروئیک اسید )

سندرم گیلن باره

جراحی صرع

اختلال بیش فعالی کم توجهی

صرع مقاوم به درمان

فلج مغزی

گزارشی در مورد بیمار مغز و اعصاب

همه چیز درباره ریتالین

اضطراب در كودكان براى ورود به مدرسه